Klacht indienen tegen rechters?

Beste lezers, Ik ben in 2018 een juridische procedure gestart binnen het familierecht. Het verhaal waarmee ik op de proppen ben gekomen is van A tot Z onderbouwd met bewijsvoering. Ik heb een zee van bewijsvoering ingebracht, maar helaas is letterlijk alles genegeerd. Het verhaal van de tegenpartij is zonder enige vorm van onderbouwing als waarheid aangenomen. Om een voorbeeld te geven. Ik zou een vrouw in 2019 hebben gestalkt en tijdens meerdere ontmoetingen hebben bedreigd. Ik was heel 2019 aantoonbaar buiten Europa. Er is politie aan de deur geweest met een zogenaamde stop-hou-op brief. Zij stonden dus voor een gesloten deur. Ik heb aangegeven bij de rechtbank dat ik me nooit schuldig heb gemaakt aan dergelijke zaken en dat het zelfs feitelijk onmogelijk is. De rechter wilde er niets van weten en schrijft o.a. in de uitspraak dat ik me heb opgedrongen aan de vrouw. De vrouw is vanwege deze 'dreigende' ontmoetingen naar een psycholoog gegaan en hier is er PTSS geconstateerd. Dit is uiteraard zeer serieus genomen zoals ook te lezen is in de uitspraak. Naar aanleiding van deze uitspraak is er een annotatie geschreven. 'Houdt die mogelijke verwekker buiten de deur, heiligt het doel de middelen?'. Deze annotatie is geschreven aan de hand van een uitspraak waarin opzettelijk een onjuist beeld van de situatie is geschetst, waarbij ik ben afgeschilderd als een nare man. Alle zaken die niet kloppen en de verzinsels van de rechter zijn netjes op papier gezet. De drie rechters in hoger beroep hebben (letterlijk) het complete beroepschrift genegeerd. Er is door mij cruciale bewijsvoering ingebracht waaruit misbruik van bevoegdheden (nóg) duidelijker naar voren komt. De details van deze zaak zijn uitermate bijzonder. Het is voor mij duidelijk waarom de rechtbank zeer weinig informatie naar buiten brengt. De uitspraak in hoger beroep is niet te houden als de meer informatie vrij zou komen. Ook hier verzint men vanalles en minimaliseren zij mijn bewijsvoering. Zij geven aan dat ik enkele whatsappgesprekken heb ingebracht. In werkelijkheid zijn het er honderden. Ik zou enkele foto's hebben ingebracht terwijl het er in werkelijkheid velen zijn. Men doet alles om de ware aard van de zaak te verhullen en ik heb geen idee waarom. In deze zaak komen meineed, valsheid in geschriften en tegenstrijdige verklaringen veelvuldig aan de orde. De rechtbank Gelderland kijkt de andere kant op. Mijn rotsvaste verhaal stond al op papier maanden voordat het kind werd geboren. Al 3 jaar is mijn verhaal ongewijzigd maar men hecht er geennwaarde aan. Ze nemen het gewoon niet serieus. Als man binnen Nederland kan je er niet slechter voor staan dan dat ik nu sta. Ondanks dit feit staan een bijzondere curator én de raad voor de kinderbescherming achter mij. Zij hebben de rechtbank geadviseerd een dna-onderzoek uit te laten voeren omdat ieder kind het recht heeft om te weten van wie het afstamt. In de uitspraak schrijven de rechters dat de internationaal beschermde rechten van het kind niet van toepassing zijn op mijn zeer vermoedelijke zoon. De rechten van het kind zijn ineens 'relatief'. Er zou ook zijn gekeken naar de belangen van anderen. In dit geval is dat het belang van de moeder. Zij verklaard dat zij grote angst heeft dat wanneer ik inderdaad de biologische vader blijk te zijn zij zal worden verstoten door haar schoonfamilie. De rechtbank neemt het risico dat mijn zoon op latere leeftijd in een identiteitscrisis belandt zodat zijn moeder de schijnheilige schoondochter kan blijven spelen. Er is een tijdschrift dat 11 maal per jaar wordt uitgebracht. Hierin staan de meest spraakmakende uitspraken binnen het familierecht (wenk). Deze zaak is in de eerste editie van 2021 behandeld. Het beeld dat rechters schetsen is 'waarheid'. Dit is de macht die rechters hebben. De uitspraak die is gedaan zou zo bij een compleet andere zaak kunnen horen. Op papier lijkt de uitspraak te kloppen. De rechters hebben weloverwogen een bepaald verhaal gecreëerd wat voor mij de weg naar cassatie heeft bemoeilijkt. Toch is er een opening gevonden en eind september 2021 neemt de procureur generaal een beslissing omtrent de zaak. Aangezien deze enkel kijkt naar de uitspraak en niet naar de inhoud van de zaak weet ik vrijwel zeker dat ik aan het kortste eind zal trekken. Ik heb er geen vertrouwen meer in. Ik wacht nu nog rustig af maar daarna zal ik niet langer zwijgen. Het is waanzin wat hier is gebeurd. Ik kan niet benadrukken hoe bizar deze zaak is en ik denk dat het een grote schande is dat dit mogelijk is binnen Nederland. De rechters in beide procedures schrijven dat 'de vrouw' ontkent met mij naar bed te zijn geweest. Wat de rechters ineens allemaal vergeten in hun uitspraak is dat de vrouw heeft verklaard dat ik misbruik van haar zou hebben gemaakt (ordinaire verkrachting) en haar zodoende heb bevrucht. Iets als dit 'vergeet'een rechter toch niet? De vrouw en de juridische vader verklaren dat het onmogelijk is dat ik de biologische vader van het kind ben. Zij weigeren mee te werken aan een dna-onderzoek omdat zij grote angst hebben dat ik toch wel de vader ben. Vier rechters slikken het. Dit geloof je toch niet? Waarom brengt de rechtbank deze informatie niet naar buiten? De rechtbank negeert helaas zaken die nog duidelijker zijn dan hetgeen ik hier heb benoemd. Het is regelrechte waanzin. Ik weet dat ik een klacht tegen een rechter in kan dienen maximaal één jaar na de uitspraak. Dit dient te gebeuren via de site van de rechtspraak. Ik meen dat mijn klachten van een bepaald kaliber zijn die men daar vast niet zal behandelen of serieus zal nemen. Kan iemand mij vertellen wat ik nog kan doen? Daarnaast ben ik totaal niet bang om naar het EHVRM te stappen. Als ik mezelf en mijn zoon niet kan helpen dan kan ik mogelijk wel zorgen dat andere mannen in Nederland niet hoeven mee te maken wat ik heb meegemaakt. Ik ben al tot hier gekomen en heb straks hoogstwaarschijnlijk al mijn rechtsmiddelen verbruikt. Ik zou graag willen weten wat de procedure is om naar het EHRVM te stappen of waar ik deze informatie kan vinden. Alvast bedankt voor het lezen.